0114-KDIP1-3.4012.61.2021.1.JG
Pismo z dnia 23 lutego 2021 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2021 r. (data wpływu 3 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania podatku należnego wynikającego ze sprzedaży na rzecz konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionej faktury VAT będącej dowodem sprzedaży – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania podatku należnego wynikającego ze sprzedaży na rzecz konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionej faktury VAT będącej dowodem sprzedaży.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
(…) „Wnioskodawca”, „Spółka” jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu hurtowego, przede wszystkim na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.
Obecnie Wnioskodawca rozszerza działalność gospodarczą o sprzedaż na rzecz podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej (Konsumenci). W przypadku sprzedaży na rzecz Konsumentów, Spółka korzystać będzie ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie fiskalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: Rozporządzenie).
Zgodnie z § 2 w związku z poz. 36 załącznika do Rozporządzenia podlega zwolnieniu z obowiązku rejestracji na kasie fiskalnej: „dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).
Sprzedaż dokonywana przez Spółkę będzie spełniała wszelkie powyżej wskazane warunki do zwolnienia, a w konsekwencji sprzedaż na rzecz Konsumentów nie będzie podlegała rejestracji na kasie fiskalnej.
Stosowany jednak system księgowo-finansowy wymusza na Spółce wystawienie dokumentu sprzedaży do sprzedaży na rzecz Konsumentów. Dlatego każdorazowo, do sprzedaży dokonanej na rzecz konsumenta wystawiana jest faktura VAT dokumentująca sprzedaż. Wystawiona faktura jest podstawą do rozliczenia podatku VAT przez Spółkę.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy prawidłowym działaniem będzie wykazywanie podatku należnego wynikającego ze sprzedaży na rzecz Konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionej faktury VAT będącej dowodem sprzedaży (analogicznie jak w przypadku sprzedaży na rzecz podatnika podatku VAT) ?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
W myśl ust. 3b i 3c tego artykułu, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, rozliczający się miesięcznie z podatku od towarów i usług, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3 łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji, zaś podatnicy, rozliczający się kwartalnie – są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, tą ewidencję, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:
1. za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25 dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
2. za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia tej deklaracji.
Opracowana struktura JPK_V7M zakłada, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej należy wykazywać w pliku na podstawie dokumentu zbiorczego RO tj. dokumentu zbiorczego wewnętrznego, zawierającego sprzedaż z kas rejestrujących – § 10 ust. 5 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie w sprawie ewidencji).
W opisanym stanie faktycznym, Spółka korzystając ze zwolnienia z obowiązku rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej nie będzie dysponowała dokumentem zbiorczym „RO”, o którym mowa powyżej, który mógłby być podstawą wykazania podatku należnego związanego ze sprzedażą dokonaną na rzecz Konsumentów.
W konsekwencji, w ocenie Spółki prawidłowym działaniem będzie wykazywanie podatku należnego wynikającego ze sprzedaży na rzecz konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionej faktury VAT będącej dowodem sprzedaży (analogicznie jak w przypadku sprzedaży na rzecz podatnika podatku VAT). Spółka kontaktowała się w przedmiotowej sprawie poprzez oficjalny formularz z Krajową Informacją Skarbową. Na zapytanie (Identyfikator zapytania 254621490110.KIZ.418.3184.2020), Spółka uzyskała odpowiedź: „Odpowiadając na pytanie informujemy, że w opisanej sytuacji można wykazywać odrębnie poszczególne faktury wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.”
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.
Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Natomiast z treści art. 109 ust. 1 wynika, że podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.
W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3.kontrahentów;
4.dowodów sprzedaży i zakupów.
Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Stosownie do art. 109 ust. 3c ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:
1. za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
2. za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia tej deklaracji.
Od dnia 1 października 2020 r., na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1998 z późn. zm., dalej: „rozporządzenie”), został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową.
Rozporządzenie w § 10 zobowiązuje podmioty do wskazywania określonych danych w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego.
Stosownie do przepisów § 10 ust. 5 rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:
1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;
2. „WEW” – dokument wewnętrzny;
3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.
Z powyższego wynika, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, należy wykazać na podstawie dokumentu zbiorczego. W związku z tym w nowym JPK_VAT z deklaracją w przypadku sprzedaży zwolnionej wystarczy jej ujęcie zapisem zbiorczym, niezależnie od tego, czy chodzi o sprzedaż na rzecz osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, czy na rzecz podatników z oznaczeniem „WEW”.
W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu hurtowego, przede wszystkim na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Obecnie Wnioskodawca rozszerza działalność gospodarczą o sprzedaż na rzecz podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej (Konsumenci). W przypadku sprzedaży na rzecz Konsumentów, Spółka korzystać będzie ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie fiskalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Sprzedaż dokonywana przez Spółkę będzie spełniała wszelkie wskazane warunki do zwolnienia, a w konsekwencji sprzedaż na rzecz Konsumentów nie będzie podlegała rejestracji na kasie fiskalnej. Stosowany jednak system księgowo-finansowy wymusza na Spółce wystawienie dokumentu sprzedaży do sprzedaży na rzecz Konsumentów. Dlatego każdorazowo, do sprzedaży dokonanej na rzecz konsumenta wystawiana jest faktura VAT dokumentująca sprzedaż. Wystawiona faktura jest podstawą do rozliczenia podatku VAT przez Spółkę.
W tak przedstawionym stanie faktycznym Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy będzie On mógł wykazywać podatek należny wynikający ze sprzedaży na rzecz konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionej faktury VAT będącej dowodem sprzedaży.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy z uwzględnieniem powołanych przepisów prawa należy wskazać, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nieewidencjonowaną na kasie rejestrującej, należy wykazać na podstawie zapisu zbiorczego oznaczanego „WEW”. Nie ma przy tym znaczenia, czy transakcja została udokumentowana fakturą oraz kiedy faktura została wystawiona. Jednakże należy wskazać, że Wnioskodawca może wykazywać taką sprzedaż również na podstawie poszczególnych faktur (zamiast na podstawie zapisu zbiorczego), jeśli wybierze taki sposób. Faktury nie podlegają oznaczeniu „FP”, gdyż nie dotyczą sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi sprzedaż na rzecz podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej, Spółka korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej, każdorazowo do sprzedaży dokonanej na rzecz konsumenta wystawiana jest faktura, która jest podstawą do rozliczenia podatku VAT przez Spółkę.
W konsekwencji, mając powyższe na względzie, Spółka korzystając ze zwolnienia z obowiązku rejestracji sprzedaży na kasie rejestrującej postąpi prawidłowo wykazując podatek należny wynikający ze sprzedaży na rzecz konsumenta w nowym JPK_V7M na podstawie wystawionych poszczególnych faktur.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w określonym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1.z zastosowaniem art. 119a;
2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.