To pytanie, stało się zmorą podmiotów ubiegających się o jakiekolwiek wsparcie wynikające z ustawy o tarczy antykryzysowej.
Czy wysokość niepokrytych strat podmiotu przewyższa 50% wysokości kapitału zarejestrowanego/ 50% wysokości kapitału według ksiąg podmiotu?
Przyglądnęliśmy się części B. formularza który określa zakres informacji niezbędnych do oceny sytuacji ekonomicznej wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 pomoc publiczna nie może być udzielona podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej.
Informujemy, że punkt 1 części B. formularza nie dotyczy mikro, małych i średnich przedsiębiorstw, o których mowa w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014, istniejących krócej niż 3 lata (od dnia ich utworzenia do dnia wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy).
W odniesieniu do w/w pomocy dla nowoutworzonych MSP, w okresie pierwszych trzech lat działalności, przyjmuje się co do zasady, że nie są w trudnościach, chyba że kwalifikują się do objęcia postępowaniem upadłościowym.
Zaznaczenie odpowiedzi twierdzącej w jednym z kryteriów wskazanych w pkt. 1-3 części B. formularza, wskazuje na fakt, iż
przedsiębiorca znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Eliminuje to wnioskodawcę z możliwości udzielenia pomocy i dalszej oceny.
Co to jest w ogóle strata
Strata w działalności przedsiębiorstwa to sytuacja, w której w danym roku podatkowym Twoja firma odnotowuje wyższe koszty niż przychody. Czy wynika z tego jednoznacznie, że prowadzony przez Ciebie biznes jest nierentowny? Oczywiście, że nie! Wiedz, że ujemny wynik finansowy nie musi być spowodowany negatywnymi czynnikami.
Strata może być efektem kosztownych inwestycji, które przyczynią się do poprawy sytuacji w Twojej firmie i do generowania większych zysków w przyszłości.
Prowadząc firmę, mamy do czynienia z:
✅ kosztami – wydatkami związanymi z rozchodem środków pieniężnych; będą to płatności z tytułu wynagrodzeń pracowników, materiały, usługi obce; oraz
✅ kosztami niepieniężnymi; w przypadku amortyzacji mówimy o tzw. koszcie niepieniężnym, który stanowi jedynie zapis księgowy i nie oznacza faktycznego wydatku.
Dlatego czas przyjrzeć się kosztom
Przepisy podatkowe zawierają szczegółowe regulacje w tym zakresie – odgórnie określają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych grup środków trwałych oraz warunki, od których uzależnione jest prawo do skorzystania z pewnych preferencji jak np. jednorazowej amortyzacji w ramach pomocy de minimis.
Amortyzacja bilansowa zgodnie z ustawą o rachunkowości powinna odzwierciedlać planowany okres użytkowania środka trwałego. A zatem jeśli chodzi o stawkę amortyzacji ustalaną dla celów bilansowych, to należy podkreślić, iż ustawa o rachunkowości nie określa wysokości stawek amortyzacyjnych oraz długości okresu amortyzacji. Wymaga ona natomiast, aby przy ich ustalaniu uwzględnić okres ekonomicznej użyteczności, na określenie którego wpływają między innymi takie czynniki jak liczba zmian, na których pracuje środek trwały, tempo postępu techniczno-ekonomicznego, wydajność środka trwałego, prawne lub inne ograniczenia czasu jego używania.
W wielu firmach stawki amortyzacyjne oparte są na maksymalnych stawkach wynikających z przepisów podatkowych, które często nie mają nic wspólnego z przewidywanym okresem ich użytkowania.
Przedsiębiorcy są zainteresowani dokonaniem jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, który istotnie wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania. Zapomina się, że przywilej ten jest wyłącznie preferencją podatkową, a nie bilansową!
Ustawa o rachunkowości przewiduje możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego środków trwałych o niskiej wartości początkowej, tzw. niskocennych składników majątkowych.
Ponadto jednostka mikro, jednostka mała oraz jednostka, o której mowa w art. 3 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która spełnia warunki określone w art. 3 ust. 1c pkt 1 albo ust. 1d ustawy o rachunkowości, może stosować uproszczenia mianowicie dokonywać odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych według zasad określonych w przepisach podatkowych.
Skutki różnic pomiędzy amortyzacją bilansową i podatkową
W przypadku istotnych różnic pomiędzy okresem użytkowania przyjętym do celów podatkowych a okresem rzeczywistego użytkowania środków w jednostce uwzględnionych w amortyzacji księgowej są zniekształcone informacje o kosztach, wynikach i sytuacji finansowej, które wprowadzają w błąd nie tylko zewnętrznych użytkowników, ale przede wszystkim wewnętrznych decydentów, podejmujących decyzje na podstawie nieprawdziwych danych. Skutkiem bezpośrednim jest nieprawidłowo ustalony koszt jednostkowy produktu, koszty poszczególnych okresów, a w rezultacie wynik finansowy. W przypadku nieprawidłowej alokacji amortyzacji na poszczególne okresy sprawozdawcze nieprawidłowości te mogą dotyczyć kilku, a nawet kilkudziesięciu lat.
Zapamiętaj!
Jednorazowe obciążenie wyniku finansowego, z uwagi na wysokość kwoty, zniekształca ten wynik i ujemnie wpływa na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej Twojej firmy.
Dlatego zasadne jest dokonanie jednorazowego odpisu w rozliczeniach podatkowych, ale dla celów bilansowych Twoja firma powinna naliczać amortyzację według ogólnych zasad określonych w art. 32 ust. 1 uor. 